|
Title
|
|
|
|
Bijzondere receptiviteit voor schade in het buitencontractueel aansprakelijkheidsrecht : de aansprakelijke neemt het slachtoffer zoals hij het aantreft?
| |
|
Author
|
|
|
|
| |
|
Abstract
|
|
|
|
| Iedereen heeft wel één of ander(e) gezondheidskwaal, aandoening, letsel, zoals een allergie, slecht zicht, artrose… Dit geldt vergelijkbaar voor zaken, die onderhevig zijn aan ouderdomsslijtage, mechanische defecten oplopen… Al deze aspecten kunnen, in geval van een schadegeval, een invloed uitoefenen op de schade naar aanleiding van dat schadegeval. De vraag is bijgevolg wie voor deze invloed moet instaan. Moet de aansprakelijke het slachtoffer nemen zoals hij het aantreft? Of moet het slachtoffer, gelet op deze invloed op de schade, zelf voor (een deel van) deze schade instaan? Het ontbrak tot nu toe aan een bredere theorie omtrent deze materie, wat aanleiding gaf tot rechtsonzekerheid. De doelstelling van dit onderzoek was dan ook om een algemene theorie te creëren voor deze materie, gebaseerd op de principes van het buitencontractueel aansprakelijkheidsrecht. Dit onderzoek stelt om te beginnen een onderscheid voor tussen 1) de activatie van de loutere aanleg, 2) de synergetische verergering van de bestaande schadende toestand en 3) de vermindering van de schade door de bestaande schadende toestand. Dit voorgestelde onderscheid betreft doelbewust een vereenvoudiging van de tot nu toe bestaande uiteenlopende onderverdelingen in de doctrine. Om dit onderscheid verder te concretiseren, werkte het onderzoek een beoordelingswijze uit die op verschillende punten afwijkt van de bestaande theorie en de manier waarop dit onderscheid in de praktijk plaatsvindt, allebei eerder gestoeld op medische inzichten. In de verdere opbouw van het theoretisch kader werd voor elke onderscheidde situatie aangegeven hoe deze moet worden beoordeeld in het licht van de principes van het buitencontractueel aansprakelijkheidsrecht. Voor de activatie van de loutere aanleg geldt de regel dat de aansprakelijke, ondanks de invloed van de loutere aanleg op de schade, alle schade naar aanleiding van het schadegeval moet vergoeden. Bij een verergering van de bestaande schadende toestand moet de aansprakelijke, na aftrek van de bestaande schadende toestand, alle schade vergoeden, ondanks de invloed van de bestaande schadende toestand op de schade. In geval van een vermindering van de schade door de bestaande schadende toestand moet de aansprakelijke (louter) de beperktere schade vergoeden. De aansprakelijke lijkt het slachtoffer dus te moeten nemen zoals hij het aantreft. Het geheel van deze beoordelingswijzen werd in een praktisch hanteerbaar schema weergegeven. Tenslotte werd de verhouding tussen een aantal bijzondere leerstukken (bv. vetusteit) en de theorie omtrent de bijzondere receptiviteit voor schade toegelicht, werden een aantal uitwegen gezocht voor de bewijsproblematiek en werden beleidsmatige aanbevelingen geformuleerd, met het oog op het wetsvoorstel houdende boek 6 “Buitencontractuele aansprakelijkheid” van het Burgerlijk Wetboek. |
| |
|
Language
|
|
|
|
Dutch
| |
|
Publication
|
|
|
|
Antwerpen
:
Universiteit Antwerpen, Faculteit rechten
,
2023
| |
|
Volume/pages
|
|
|
|
xvii, 539 p.
| |
|
Note
|
|
|
|
:
Vansweevelt, Thierry [Supervisor]
:
Weyts, Britt [Supervisor]
| |
|
Full text (publisher's version - intranet only)
|
|
|
|
| |
|